شناسه خبر: ۵۷۶۷
بازدید: ۷۳۵
تاریخ انتشار: سه شنبه - ۲۳ آبان ۱۳۹۶

نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس: برخورد امام رضا(ع) با مخالفانشان همواره با سعه‌صدر بود

نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: اسلام نسبت به مسائل پیرامون خود حساسیت، اشراف و آگاهی دارد و این حساسیت خود را بخشی از دین می‌داند.

حجت‌الاسلام والمسلمین نصراله پژمانفر افزود: امام رضا(ع) بین دیانت و سیاست فاصله ایجاد نکردند و حرکت ایشان در مسیر تحقق جامعه دینی آرمانی بود.

نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه پیامبر بزرگوار اسلام پس از اینکه به رسالت مبعوث شدند، حلقه‌های ارتباطی را گسترده کردند، عنوان کرد: پیامبر(ص) اسلام سه سال دعوت خود را پنهان کردند و بعد از آن اقدامات خود را در قالب یک فعالیت سازمان‌دهی شده پیش بردند، در فضای بعد از هجرت حکومت تشکیل دادند و مبلغین سیاسی خود را به تمام دنیا اعزام کردند.

پژمانفر گفت: اسلام دینی کاملا اجتماعی و سیاسی است که نسبت به مسائل پیرامون خود حساسیت، اشراف و آگاهی دارد و این حساسیت خود را بخشی از دین می‌داند.

نماینده مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه بعد از پیامبر مسیر سیاست منحرف شد که جانشین سیاست پیامبر و بازیچه افراد قدرت‌طلب قرار گرفت، تصریح کرد: امام رضا(ع) نیز برای برگرداندن جامعه به حالت اولیه تلاش کردند، بنی‌عباس بعد از روی کار آمدن به شدت بر موضوع تفکیک سیاست از دیانت کار کردند، نقش علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) در این مسیر بر سیاست نفاقی بود که تلاش می‌کرد بین سیاست و دیانت فاصله ایجاد کند که آن حضرت در مقابل این سیاست ایستادگی کردند.

نایب رئیس کمیسیون فرهنگی افزود: حضرت همواره در مقابل این موضوع که حکومت‌داری با دنیاخواهی و دنیاطلبی همراه است، مقاومت کردند و نتیجه این شد که پرده از نفاق بنی‌عباس به‌ویژه مأمون برداشتند. مأمون از لحاظ سیاست نفاق از معاویه بدتر بود که حضرت توانستند این چهره را برای مردم آشکار کنند. حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) توانستند به مردم نشان دهند که اگر فردی صادقانه عمل کند می‌تواند اثرات عمیقی در جلب و هدایت مردم داشته باشد.

نماینده مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: امام همواره با سعه‌صدر با مخالفین خود برخورد می‌کردند و هیچ محدودیتی در گفتار ایجاد نمی‌کردند. با مخالفین با منطق خود آن‌ها صحبت می‌کردند و بهترین برخورد، برخورد منطقی و پاسخ منطقی دادن به افرادی است که در مقابل حضرت ایستاده بودند.