مساجد مهم‌ترین مراکز اجتماعی در فرهنگ و تمدن اسلامی هستند. اولین اقدام پیامبر اسلام(ص) بعد از هجرت از مکه به مدینه، چه پیش از رسیدن به مدینه در قبا، و چه در مدینه بنا نهادن مسجد بوده است. این موضوع به خوبی بیانگر نقش مسجد در تاسیس جامعه اسلامی است. البته مسجد با معابد مسیحی و یهودی و سایر ادیان متفاوت است. در صدر اسلام علاوه بر عبادت پروردگار دراین مکان مقدس شاهد هستیم که مسجد محل محل تعلیم و تربیت، فعالیتهای اداری، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، قضایی، و نظامی بوده و در حقیقت مسجد کانونی‌ترین محور برای هر نوع فعالیت‌ به شمار می‌آمد.

آنچه مسئله امروز جامعه ماست، کاهش فعالیتهای حیاتی مسجد است. امروزه مساجد عموما به نماز‌خانه تبدیل شده است و تنها در ساعات اقامه نماز درهای مسجد به روی مردم باز هستند؛ حتی در برخی مساجد بین دو نماز نیز فاصله و وقفه ایجاد نمی‌کنند، در حالیکه برپایی و اقامه نماز یکی از ماموریت‌های مسجد است و ماموریت‌های بیشماری برای مساجد وجود دارد .ماموریتهای محلی مساجد و خدمات متعددی که در رسیدگی به مشکلات روزمره مردم از مساجد انتظار می رود در حقیقت گم شده امروز فعالیتهای مسجدی ماست.

مسئله دیگر کشور ما در حوزه مسجد، سکولار شدن مساجدهستند. بدون شک یکی از آرمانهای اصلی انقلاب پیوند جدایی ناپذیر سیاست با دیانت بوده است. اینکه برخی مساجد صرفا به اقامه نماز بسنده کرده و کانونهای اصلی جامعه یعنی مساجد، از مسائل جامعه، از مسائل سیاست، از مسیر کلی جامعه فاصله بگیرند در تضاد و تقابل با اهداف تاسیس مسجد توسط رسول الله است.

اختصاص سالروز آتش زدن مسجدالاقصی بدست دشمن صهیونیست، که به پیشنهاد جمهوری اسلامی در سازمان کنفرانس اسلامی تصویب شد، نماد دیدگاه انقلابی جمهوری اسلامی در زمینه مسجد طراز است. مسجد در حقیقت سنگر و خط مقدم مبارزه همه آحاد مردم با استکبار است.

اینجانب ضمن یادآوری مجدد نیاز نهضت اسلامی به پویاتر شدن مسجد همه مسئولان دولتی و بخصوص فعالان مردمی مساجد را به تلاش مضاعف برای رسیدن به ارمان مسجد طراز اسلامی دعوت می کنم.

نصراله پژمانفر

رئیس فراکسیون قرآن، عترت(ع) و نماز