سایت خط امام در سالگرد صدور منشور روحانیت از سوی حضرت امام، فرازهایی از این منشور را در گفت‎و‎گویی کوتاه با حجت الاسلام و المسلمین پژمانفر به بحث نشسته است. حاصل این گفت و گو را در ادامه از نظر می‎گذرانید:

*به نظر شما چه بخش هایی از منشور روحانیت امروز مورد غفلت واقع شده است و این غفلت چه خطرهایی را برای جامعه به همراه دارد؟

مهمترین قسمتی که در منشور روحانیت اساسا امام روی آن تاکید دارند، تفکیک روحانیت است. تاکیدشان بر این است که همه کسانی که در این لباس هستند، کسانی نیستند که مروج گفتمان ناب اسلامی باشند. اگرچه به بعضی از باورهای دینی و عقاید علی‎الخصوص در حوزه مسائل فردی تاکید دارند و در آن موضوع رفتار بسیار والایی را دارند، اما مصداق نومن ببعض و نکفر ببعض هستند. جنبه فردی دین و رویکرد حداقلی دین را باور دارند و مردم را دعوت به این می‎کنند اما مسائل اجتماعی و مسائل اساسی‎ای که بدون داشتن آن زیرساخت‎ها اساسا حوزه‎ای برای رفتار فردی هم نسبت به او محیا نمی‎شود، کاملا بی‎تفاوت و گاهی اساسا جلوتر بلکه مخالف این حرکت هستند. این ضعف جدی‎ای است که امروز حوزه‎های علمیه و جامعه روحانیت را تهدید می‎کند. برخی با مقدس‎مآبی در مقابل کسانی که رویکرد واقعی اسلام را دارند، ایستادگی می‎کنند. شما اگر خود رسول گرامی اسلام را نگاه کنید، پیامبر برای دفاع از مسلمانان گاهی لباس رزم به تن می‎کرد و خودشان در غزواتی شرکت می‎کردند و با فرماندهی خودشان در میدان جنگ حضور پیدا می‎کردند. امیرالمومنین، امام مجتبی، سیدالشهدا اینها برای همین موضوع یعنی احیاء دین و قیام لله ورود پیدا کردند. در این گروه اساسا این نوع حرکت‎ها کاملا مترود و کاملا غیر ارزشی شمرده می‎شود. برای امام حسین(ع) فقط گریه می‎کنند اما با مرام سیدالشهدا که ایستادگی در برابر ظلم باشد، کاملا مخالف هستند. مرام امیرالمومنین که در مقابل ناکثین و مارقین و قاسطین ایستاد، شمشیر به دست گرفت و قیام کرد را قبول ندارند. این انحرافی‎ست که در روحانیت ما امروز و هر روز وجود داشته و این خطر از خطر باقی اقشار به مراتب بالاتر است چون اینها علاوه بر اینکه خودشان در مسیر انحراف هستند، جمعیتی را هم پشت سر خودشان می‎کشند و به مسیر انحراف می‎برند.

* امام در منشور علاوه بر روحانیت متحجر به انتقاد از افرادی می‎پردازد که اینها بعضا احکام اسلامی را تند و مغایر با دموکراسی جهانی می‎دانند. این دو سر طیف امروز چه نمودی در جامعه دارند؟

در جامعه ما یک گروهی هستند که در قالب جریان لیبرال‎ها و کسانی که با رویکرد پلورالیسم در جامعه حضور دارند، ظهور پیدا می‎کنند. اینها بر اساس آن مبنای ضد دینی تکثرگرایی می‎خواهند مدیریت جامعه را جلو ببرند. این مبنا با مبنای اسلام کاملا مخالف است. ان الدین عند الله الاسلام. ما یک مسیر حق بیشتر نداریم و باقی مسائل در مسیر غیر حق قرار دارد. خب در این نگاه برای اینکه بخواهد جامعه را به نگاه خودشان حفظ بکند، یک رویکرد حداقلی دارند که آن رویکرد حداقلی با اساس اسلام مغایرت دارد. چون رویکرد حداقلی آنها این می‎شود که مسلمانان وظایف فردیشان را فقط در همان حوزه‎ی پنهان و خانواده خودشان بروز دهند اما باقی مسائل اجتماعی را رها کنند. اینها مخالف حضور دین در عرصه‎های اجتماعی و مخالف با حضور دین و گزاره‎های دینی در عرصه‎های حاکمیتی هستند. این هم یک انحرافی است که امروز وجود دارد.

در ابتدای انحراف، امام اگرچه با این جریانات مخالف بودند اما برای اینکه جامعه در مسیر خودش متوجه شود که این مسیر انحراف است فرصتی را به دولت موقت بازرگان دادند. آنها آمدند و بر اساس همان مبانی رفتارهایی کردند که جامعه انقلابی و جامعه دینی با شدت با این رفتارها مخالف بودند و به لطف خدا آنها را کنار زدند. اینها از لحاظ فیزیکی کنار رفتند اما از لحاظ جریان فکری امروز هم دارد خودنمایی می‎کند. اینی که امروز در قالب بحث برجام و مواجهه دو جریان می‎بینیم، صرفا دو جریان سیاسی نیستند. دو تا سبک زندگی و دو جریان اعتقادی‎اند. یک جریان اعتقادی این است که ما همیشه باید ظالم را بپذیریم، یک واقعیت است و با همراهی و پذیرش گفتمان ظالم ما هم فرصتی برای حیات خودمان داشته باشیم. حداقل‎هایی هم که در مسیر اجرای احکام دینی داریم، آن را جلو ببریم. این جریان به دنبال پذیرش مذاکرات، پذیرش تفاهمات با آنهاست در حالی که هیچ موقع زیاده‎خواهی‎های آنها حد و مرزی ندارد. در مقابل یک اسلام ناب است که سیدالشهدا و ائمه هدی علیهم السلام پرچمدارش بودند. حضرت می‎فرمایند من را بین پذیرش ذلت و شمشیرها مخیر کردند و هیهات من الذله. این شعار سیدالشهدا بوده که امروز هم آزادی‎خواهان جهان و ایران اسلامی و جوانان ما با همین شعار توانستند بسیاری از فرصت‎ها را برای ما فراهم کنند. راه همین است و همین است و همین.